W co/kogo wierzysz i dlaczego?? (For each of us)

Bieniol

Trudno jest mi opdowiedzieć na to pytanie, dlatego napisałem "raczej" Smile

Froniu

z całym szacunkiem dla Ciebie, Bieniol, ale to wygląda na to jakbyś był tak zwnaym "wierzącym, niepraktykującym"... I w sumie co to znaczy? Bo osobiście jak słyszę te słowa, to mnie rzuca o ziemie czesto. Co znaczy być "niepraktykującym"? To w takim razie na czym opiera się wiara takiego "niepraktykującego"? Nie mówię teraz konkretnie o Tobie, Bieniol, spokojnie Smile

Tylko tak poddaję pod dyskusję.

A do tego, podoba mi się to podejście: uśmiechnij się do ludzi, nigdy nie wiesz kiedy ostatni raz ktokolwiek się do nich uśmiechnął Smile

natlan

"wierzący, niepraktykujący" ??? ja rozumiem to tak - człowiek wierzy, ze gdzies tam istnieje Bóg, odnosi się z szacunkiem do Biblii, do słów świętych, ale nie potrzebuje w codziennym zyciu tego Boga, rozmów z nim, nie ma potrzeby chodzenia do Koscioła (tak na marginesie - ja zraziłam się do wiary przez instytucje zwaną Kosciołem - proboszcz powiedział kiedyś że ukręci mi łeb jak jeszcze raz wejde na teren parafii dokarmiac małe kotki, facet ma 2 samochody a teraz buduje sobie plebanie-wille, ale oczywiście.... on zyje skromnie i obdarza miłosierdziem wszystkich dookoła.... brednie!!)
Czy nie powinno byc tak, ze kazdy sam decyduje o swej wierze kiedy do tego dojrzeje? Czemu lczłowiekowi narzucaja od urodzenia ze ma byc na przykład chrzescijaninem? Przeciez w wieku 17 lat takze mozna być chrzczonym, a wtedy odbędzie się to przynajmniej w przekonaniu o miłoscio do Boga?
Błażej, mam pytanie, jezeli tak gorliwie wierzysz w Boga i uważasz, ze to On daje nam życie to co sadzisz o aborcjii i eutanazji??

Błażej

Dyskusję o aborcji i eutanazji proponuję przenieść tu:
http://www.btiiilo.fora.pl/viewtopic.php?p=525#525

Błażej

Froniu

Ja tutaj nie chcę się zagłębiać w tematykę prawniczą, ale Konstytuja RP stanowi, że każdy obywatel ma prwao do wolności wyznania. Ale w sumie teraz dziękuję moim rodzicom, że zdecydowali się bez mojej świadomości jeszcze ochrzcić w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Bo w zasadzie zgadzam się, że Bóg może dać nam wszystko o co prosimy, o ile prosimy z wiarą Smile

Ja kiedyś miałem taką sytuację, że nie wiedziałem czy się odnajdę w zyciu, poszukiwałem, działałem, ale nic z tego nie wychodziło... A jednak, nagle któregoś dnia poszedłem na Mszę Św. do Jezuitów, grałem tam na gitarze z zespołem muzycznym i się okazało, że to jest właśnie to, czego tak szukałem! Bingo! Mam! Strzał w dziesiątkę Smile

I wiedziałem, że wówczas Bóg mnie do siebie przyproawdził bo zwykle chodziłem na Msze do kościoła trochę bliżej mnie. I do tego z taką przyjaźnią i otwartością zostałem tam przyjęty, że nie mogłem nic innego powiedzieć poza jednym, krotkim slowem: WOW!!!!!!!!! I się okazało, że On mnie wynagrodził za mój trud i poszukiwania Smile

I wiem, że to nie stało się z przypadku. To samo zresztą tyczy się niektórych osób które spotykam na swojej drodze, a jest ich bardzo, bardzo dużo. Mimo, że początkowo się nie dogadujemy, potem stajemy się wielkimi przyjaciółmi i kto by się spodziewał? A jednak... Wiara czyni cuda, jednak Smile

A w ogóle wierzycie w tzw. "przypadek"? Czy uważacie, że wszystko co się dzieje jest odgórnie przemyślane i zaplanowane?

Froniu

Ja, błażej, powiem inaczej... Nie jest to życie DLA BOGA tylko raczej rozpoczęcie życia razem z Nim. Bo słyszałem kiedyś takie zdanie, że Bóg nie chce niczego od nas. W końcu my, zwykli śmiertelnicy nic mu nie jesteśmy w stanie nawet ofiarować. Cóż tak naprawdę możemy mu dać? To On jest wszechmogący i ma wszystko. Jedyne co On od nas chce (a właściwie daje nam wybór) to mówi: "chcesz mieć wszystko o co poprosisz i czego zapragniesz? Ty nic nie rób - Ty mnie tylko kochaj!"

Włoczykij z muminków

wierzę w muminki

Błażej

Witamy pierwszego przedszkolaka na naszym forum Exclamation

Effa

Froniu, ze mna bylo podobnie. Tzn. moj przyjeciel zaprowadzil mnie dwa lata temu do sasiedniej parafii, gdzie gral (i gra) na gitarze Very Happy

(no i spiewa i na perkusji ostatnio tez gra), zabym posluchala. I zaczelam tam chodzic na Msze. Z poczatku, przyznaje, dla tego chlopaka, ale Msze wydawaly mi sie ciekawsze niz u mnie w kosciele, kazania bardziej trafiajace do mlodego , POSZUKUJACEGO czlowieka. Potem ten sam qmpel zaprowadzil mnie na spotkanie wspolnoty mlodziezowej. To bylo troche ponad rok temu. Wtedy spotkania byly bardzo luzne, o.Antoni, ktory sie nami opiekowal, opowiadal nam wiele roznych rzeczy, razem sie modlilismy, ale tak "bardziej tradycyjnie" jeszcze. W taki na poczatku bardzo zabawowy i luzny sposob zaczelam zyc blizej Boga. Pozniej Antek pojechal na misje do Czech i przyjechal o.Lukasz. A potem wiekszosc wspolnoty, razem z Lukaszem pojechala po raz pierwszy na coroczna Sesje Ewangelizacyjna do Krzydliny Malej pod Wrockiem na pare dni i na Sylwestra. I wtedy sie ruszylo. Dopiero po tych rekolekcjach poczulam prawdziwe pragnienie blizszego poznania Boga i pragnienie Ducha Sw. To bylo niesamowite. Spotkalam tam ludzi, ktorzy calym swoim zyciem swiadcza o tej Milosci, sa pelni radosci zycia, spontanicznosci, dzieciectwa Bozego i w ogole... sa wspaniali. Smile

I stwierdzilam, ze tez tak chce. Od czasu sesji coraz bardziej sie umacniam w mojej wierze, w wierze w Boga zywego.
Nie dziwie sie niektorym osobom, ze maja niechec do Kosciola i wiary przez jakis dziwnych ksiezy. Na poczatku bardzo wazny jest czlowiek, ktory nas poprowadzi. Jest mi czesto smutno i przykro, ze wsrod katolickich ksiezy zdazaja sie takie "kwiatki". :/ Czasem jest mi nawet za takich ludz wstyd... Oni powinni nas umacniac w wierze, powinni byc wzorem, powinni zblizac do Pana i glosic Radosna Nowine, a nie... zniechecac mlodych, przyszlosc Kosciola. Ale na szczescie sa jeszcze ksieza godni nasladownictwa!!! I chwala Panu za nich! Np. wlasnie jezuici na Sienkiewicza, klaretyni na Klaretynskiej (Teofilow) - to moj drugi dom Smile

, salezjanie u sw. Teresy, franciszkanie w Lagiewnikach i na pewno wielu wielu innych.
I goraco zapraszam do naszej wspolnoty!!!Ale nie bede robic reklamy, bo to chyba nie o to chodzi.

Gość

Błażej

Froniu, powyższy post jest ode mnie, ale z niewiadomych przyczyn mnie wylogowało. Smile

Sorrki za błąd. W ostatnim akapicie powinno być: przekręciłeś zamiast przekreśliłeś.

Roman

Wierzę w Boga, a moja wiara wzrasta w miarę, jak pod wpływem tego, co widzę dookoła, przestaję wierzyć w ludzi...:/

Natlan, poruszyłaś ciekawy temat... coś mi w Twojej wypowiedzi zapachniało carpe diem Smile

Otóż interpretuję to hasło nieco inaczej, niż chyba większość ludzi. "Chwytaj dzień"- ale nie dla siebie, nie zagarniaj wszystkiego, co możesz zagarnąć, nie zachowuj się jak pasożyt, bo naprawdę nie warto... życie kiedyś się skończy, a po śmierci żadne dobra materialne nie będą miały znaczenia. "Chwytaj dzień"- ale nie zabieraj go innym, żyj tak, aby nikogo nie skrzywdzić, nie pozostawić po sobie złości i nienawiści, ale wdzięczność za wyświadczone innym dobro. Żyj w zgodzie ze swoimi zasadami- nie warto poświęcać ich czy nawet tylko naginać, aby zdobyć karierę, pieniądze czy uznanie otoczenia. Żyj tak, żeby twoje życie podobało się Bogu, niekoniecznie ludziom.

Konec Smile

Roman

Błażej, i jeszcze apropos chrztu... to prawda, że tylko dorosły człowiek może być w pełni świadomy tej decyzji (a i to niestety nie zawsze...:/). Słyszałem jednak kiedyś stwierdzenie, które moim zdaniem dobrze wyjaśnia tę kwestię. Otóż chrzest to zaproszenie, które otrzymuje się najczęściej w dzieciństwie- a tylko od świadomego wyboru dorosłego człowieka zależy, czy je przyjmie, czy też nie.